افزایش جمعیت انسانی به ویژه در قرن حاضر، نیاز روزافزون به مواد پروتیینی به خصوص پروتیین حیوانی را طلب میکند. با توجه به محدودیت سطوح مستعد پرورش و هزینه های بالای تهیه خوراک، بی تردید جهت بهبود عملکرد گونه های پرورشی، استفاده از محرک های رشد در جیره بسیار راه گشا می باشد. بخش عمده ای از هزینه های پرورش در طی دوره پرورش تهیه جیره غذایی می باشد که پرورش دهندگان باید پرداخت کنند. با توجه به اینکه یکی از اهداف آبزی پروری، کاهش ضریب تبدیل غذایی و استفاده از غذاهایی با کیفیت بالا و قیمت مناسب است، استفاده از محرک های رشد همچون اسیدهای امینه، آنتی بیوتیک و اسیدهای آلی و غیره به چشم گیری افزایش یافته است.

برای کنترل و درمان بیماری در مزارع پرورشی از ۳ روش استفاده میشود:
• ۱- استفاده از پروبیوتیک در خوراک
• ۲- استفاده از آنتی بیوتیک (روش منسوخ شده)
۳- استفاده از اسیدهای آلی در خوراک