عامل بیماری: باکتری ویبریو همولایتیکوس
V. parahaemolyticus

باکتری ویبریو پاراهمولایتیکوس
• بی هوازی اختیاری
• ویبریو ها سویه هایی هستند که در تمام استخر های پرورشی وجود دارند
• ویبریو شدیدا H2S دوست است. ( وقتی 02 کاهش یابد H2S افزایش پیدا میکند.
• سویه های ایجاد کننده بیماری دارای پلاسمید خاص PVA1 میباشند که تولید توکسین میکنند.
• این توکسین ها در زمانیکه هوا گرم و شوروی بالا باشد بیشتر تولید میشوند.

سویه های باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس

با کشت نمونه در محیط TCBS دو نوع کلونی ظاهر میشود:
۱) سبز رنگ ( نمونه حاوی ویبریو پاراهمولیتیکوس با پلاسمید بیماری زا می باشد.)
۲) زرد رنگ ( نمونه فاقد ویبریو پاراهمولیتیکوس با پلاسمید بیماری زا می باشد.)

پراکندگی بیماری:

روش های انتقال
انتقال به صورت افقی
• جابه جایی لوازم و تجهیزات بین استخر ها
• از طریق اتصال به زئوپلانکتون
• از طریق انواع سخت پوست دریایی
• از طریق پرندگان
• از طریق پستانداران
• از طریق آب توازن کشتی ها
انتقال دهانی
• هم جنس خواری
• تغذیه از غذای خورده نشده کف استخر
• تغذیه از مدفوع
• تغذیه از لجن
عوامل مستعد کننده شیوع نکروز حاد هپاتوپانکراس در میگو
• در شوری بالا و دمای بالای آب
• در فصول گرم و خشک
• کاهش تنوع پلانکتونی استخر
• راکت بودن و عدم تعویض آب کارگاه تکثیر
• ضعیف بودن پست لارو
• کیفیت پایین آب استخر پرورشی
• عدم تعویض آب
• کیفیت پایین غذا

علائم بالینی
۱- بیماری با بروزعلائم در روزهای ۲۰– ۳۰ و شروع تلفات ( ۷۰٪ – ۱۰۰٪) از روز ۴۰ بعد از ذخیره سازی در استخرهای پرورشی مشخص می گردد.
۲- رشد کند
۳- شنای مارپیچی
۴- از دست رفتن پوسته خارجی( نرمی پوست)
۵- منقطع شدن محتویات روده و یا خالی بودن آن و رنگ پریدگی می باشد.
۶- میگوهای آلوده نسبت به میگوهای سالم کوچکتر بوده ( شکل ۱)
۷- دارای هپاتوپانکراس غیر طبیعی می باشند:
۷-۱) کوچک شدگی ( آتروفی)
۷-۲) جمع شدگی
۷-۳) التهاب
۷-۴) رنگ پریدگی
۷-۵) گاهی حضور لکه های سیاه رنگ.

هپاتوپانکراس میگوهای آلوده به )AHPND فلش( نسبت به میگوهای سالم کوچکتر بوده و آتروفی شده است.

مدیریت! بیماری در مزرعه
۱- شناسایی بیماری در مزرعه
• از طریق علائم بالینی،PCRو هیستوپاتولوژی و محیط کشت TCB
۲- در صورت بروز تلفات مشخص کردن استخرهای آلوده از بقیه استخرها
• نابودی و دفن میگوهای بیمار
• استفاده از مواد شیمیایی برای از بین بردن میگوها (کلر)
• جلوگیری از خوردن میگوها توسط پرندگان.
• دفن میگوها یا سوزاندن دور از مزرعه
۳- ردیابی بیماری دراستخرهای همجوار
نمونه برداری از آب یا مدفوع یا رسوبات میگوهای استخر همجوار استخر بیمار
ارسال نمونه ها به آزمایشگاه جهت کشت در محیط TSB و یا محیط APW
۴- اگر ویبریو کانت باکتری ویبریو پاراهمو لایتیکوس ده هزار باشد:
• استفاده از پروبیوتیک و پری بیوتیک
• تعویض آب
• هوادهی
• افزایش ارتفاع آب
• غذادهی با میزان کم و تکرار زیاد (غذاپاش)
• برداشت سریع
پیشگیری
۱- آماده سازی مطلوب مزارع پرورشی و ذخیره سازی بهینه پست لارو
• جمع آوری لاشه میگو و کلیه موجودات به جا مانده از دوره قبلی پرورش
• شستشوی پایان برداشت
• برداشت خاک سیاه و خشک کردن استخرها
• شخم زدن کف استخرها و آهک پاشی استخرها
• ضدعفونی کردن استخرها
• کنترل کیفی پست لارو
۲- مدیریت غذادهی
• استفاده از غذای با کیفیت
• اجتناب از استفاده از غذاهای دستی و کارگاهی
• استفاده از غذاپاش اتوماتیک و کاهش ضایعات غذا
• غذای زنده عاری از بیماری
• نگهداری مناسب غذا در انبارها
• استفاده از مکمل های خوراکی و پروبیوتیک
۳- مدیریت کیفیت آب و هوادهی
• مدیریت شکوفایی جلبک
• استفاده از فیلترهای توری برای جلوگیری از ورود موجودات ناخواسته
• پیشگیری از افزایش PH
• بکارگیری دستگاه های هوادهی با جانمایی مناسب در استخر و متناسب با میزان ذخیره سازی
• حفظ اکسیژن محلول در محدوده مناسب
• پرهیز از کوددهی بی رویه
• افزایش تعویض آب
۴- مدیریت امنیت زیستی
• جلوگیری از تردد افراد و وسایط نقلیه متفرقه
• ضدعفونی کلیه نهاده ها و تجهیزات ورودی به مزرعه
• ایزوله نمودن استخرهای مشکوک به آلودگی
• جمع آوری کلیه تلفات موجود
• انجام آزمایشات تشخیصی موردی از استخرهای مشکوک
• ضدعفونی تجهیزات وتاسیسات بین هر دوره

گردآورندگان:
دکتر مهدیه قراباغی
دکتر رضا اسعدی
شرکت دانه طلایی کمیجان